نکاتی درباره عشق و عاشقی
همه ما دوست داشتن را تجربه کرده ایم. والدین، برادر و خواهر، دوستان و حتی حیوانات خانگیمان را دوست داشته ایم. اما دوست داشتن عاشقانه کمی تفاوت دارد. عشق حسی عمیق و جدید است که با انواع دیگر دوست داشتن فرق دارد.
یک رابطه خوب چطور ساخته میشود؟
وقتی افراد برای اولین بار عاشق شدن را تجربه میکنند، معمولاً با مجذوبیت شروع میشود. احساسات جنسی هم میتوانند بخشی از این مجذوبیت باشند. افراد در این مرحله درمورد یک عشق جدید رویاپردازی میکنند و موقع گوش دادن به آهنگهای مختلف یاد فرد موردنظر خود میافتند.
مطمئناً حس عشق را دارد اما این عشق نیست. هنوز وقت برای تبدیل شدن به نزدیکی که برای عشق لازم است را نداشته است. چون حس مجذوبیت و علاقه جنسی احساساتی جدید است، جای تعحب نیست که آن را با عشق اشتباه بگیریم. همه آنها بسیار شدید و هیجان انگیز هستند و درک آنها دشوار است.
شدت احمقانه دوران شور و مجذوبیت بعد از مدتی کمرنگتر میشود. مثل این میماند که همه انرژیتان را برای بردن یک مسابقه به کار گیرید، این نوع شور و احساسات تند بسیار هیجان انگیز است اما زیادتر از آن است که بتوان برای همیشه آن را نگه داشت. اگر دوست دارید رابطهای دوام بیاورد، اینجاست که نزدیکی وارد جریان میشود. شدت پرشور زودهنگام کمرنگ شده و پیوندی محبت آمیز جای آن را میگیرد.
چند راه تزدیک شدن آدمها به همدیگر:
• یاد بگیرید بدهید و بگیرید. یک رابطه سالم درمورد هر دو نفر است، نه اینکه یک طرف چقدر میتواند از آن دیگری بگیرد (یا به او بدهد).
• احساسات آشکار. یک رابطه خوب و حمایت کننده به افراد امکان میدهد جزئیات خودشان را با هم در میان بگذارند–چیزهایی که دوست دارند و چیزهایی که دوست ندارند، نگرانیها، آرزوها، لحظاتی که به آن افتخار میکنند، ناامنی ها، ترسها و ضعفهایشان.
• گوش دادن و حمایت کردن. وقتی دو نفر همدیگر را دوست دارند، وقتی طرفمقابل احساس ترس یا عدم امنیت میکند، از او حمایت و پشتیبانی میکنند. آنها هیچوقت، حتی وقتی با آنها مخالفت میکند، طرفمقابلشان را تحقیر نکرده و اذیت نمیکنند.
دادن، گرفتن، آشکار کردن و حمایت کردن یک روند دوطرفه است: یک نفر جزئیاتی از خود را مطرح میکند، دیگری چیز دیگری را درمیان میگذارد و بعد فرد اول برای بیشتر درمیان گذاشتن جزئیات مربوط به خود احساس امنیت بیشتری میکند. به این ترتیب، اعتماد و حمایت دوطرفه کمکم در رابطه ایجاد میشود و هر طرف میداند که وقتی اوضاع زندگی سخت شود، طرف مقابلش کنارش خواهد بود. هر دو طرف برای آنچه که هستند احساس پذیرفته شدن کرده و حس میکنند کسی دوستشان دارد.
شور و مجذوبیتی که زوج در ابتدای رابطه حس میکنند گم نشده است. فقط کمی فرق کرده است. در روابط بادوام و سالم، زوجها احساس میکنند که آن شور و هیجان هرازگاهی میآید و میرود اما نزدیکی بینشان همیشه برقرار است.
اما گاهی اوقات یک زوج نزدیکی خود را از دست میدهد. برای بزرگسالها رابطه گاهی تبدیل به چیزی میشود که متخصصین آن را «عشق توخالی» مینامند. این یعنی نزدیکی و مجذوبیتی که یک روز احساس میکردند از بین رفته است و دو طرف فقط به خاطر حس تعهد کنار هم مانده اند. اما این مشکل معمولاً برای نوجوانان پیش نمی آید و روابط آنها معمولاً به دلایل دیگر بر هم میخورد.
بگذرید
وقتی رابطه ای تمام میشود، افراد به حمایت واقعی نیاز دارند. از دست دادن اولین عشق معمولاً چیزی نیست که آمادگی احساسی روبه رو شدن با آن را داشته باشیم. داشتن دوستان نزدیک و اعضای خانواده برای تکیه کردن خیلی خوب است. متاسفانه خیلی ها–معمولاً بزرگسالها–از جوانان توقع دارند که خیلی زود فراموش کرده و به روال عادی زندگی خود برگردند. اگر قلبتان شکسته است، کسی را پیدا کنید که بتوانید با او حرف بزنید، کسی که دردی که میکشید را بتواند خوب درک کند.
به نظر غیرقابل باور است که وقتی قلبتان شکسته است بتوانید روزی بهتر شوید. اما به تدریج از شدت این احساسات کاسته میشود. و در آخر افراد به سراغ روابط و تجربیات دیگر میروند.
روابط–چه دو هفته طول بکشند، چه دو ماه، چه دو سال و چه تا پایان عمر–همه فرصتهایی برای تجربه عشق در سطحهای متفاوت هستند. ما یاد میگیریم چطور عشق بورزیم و چطور درمقابل آن عشق دریافت کنیم.
عشق فرصتی برای کشف خودمان در اختیارمان قرار میدهد. چیزهایی درمورد خودمان که دوست داریم را یاد میگیریم، چیزهایی که دوست داریم تغییر دهیم و خصوصیات و ارزشهایی که در فرد مقابل به دنبال آن هستیم.
روابط عاشقانه به ما احترام گذاشتن به خود و همچنین به دیگران را یاد میدهد. عشق یکی از کامل کننده ترین چیزهایی است که در زندگی داریم.اگر هنوز برایتان اتفاق نیفتاده، نگران نباشید، وقت زیاد دارید. مطمئن باشید که فرد مناسب شما ارزش صبر کردن را دارد.
(2 امتیاز, میانگین: 3٫50 از 5)
Loading...
نوجوانان
کودکان
والدین
توی عید همین امسال انقدر بهم خوش گذشته بود و آرامش داشتم که پیش خودم همش فک میکردم که چرا بعضی از دوستام حالشونو به خاطر عشق و عاشقی های الکی و دخترایی که میخوان بهشون برسن خراب کردن و شبانه روز ذهنشونو مشغول کردن و دل به زندگی نمیدن و همش دپرسن و سیگار و مشروب و آهنگای غمگین و ….. ……………. تا اینکه …….. روزگار روی دیگشو به منم نشون داد تا جوابشو از کسی نخوام و خودم به شخصه به جوابش برسم…….
دقیقا یادمه صبح یکشنبه ۲۴ فروردین قیل از کلاس نمیدونم بگم خوشبختانه یا متاسفانه!! برا اولین بار دیدمش و زندگیم از اون روز تا حالا به کل ریخته به هم……۱ساعت نتونستم با آرامش بخوابم,یه لقمه غذا به راحتی از گلوم پایین نرفته…..ساعتی نشده که به فکر اون نباشم…..باهاش هفته ای یکی دو بار صحبت میکردم البته در حد صحبت کلاس و دانشگاه و…
بالاخره بعد از ۲ ماه آشفتگی دلمو زدم به دریا رفتم بهش گفتم……ولی اون مودبانه گفت شرمنده…هرچی دلیلشو پرسیدم میگفت دلیل خاصی نداره و دوست نداره با پسری اینطور رابطه داشته باشه هرچی گفتم سو تفاهم نشه به گوشش بدهکار نبود… با توجه به اینکه اون توی دانشگاه کار دانشجویی میکنه و هرروز با خیلیا برخورد داره گفتم شاید با کسی باشه ولی پیگیر شدم دیدم واقعا با کسی نیست…هرچی فک میکنم به نتیجه ای نمیرسم که دلیلش چی بوده؟؟!!!
فرداش رفتم گفت شرمنده جوابم منفیه, پسفرداش رفتم گفت شرمنده ۳-۴بار دیگه رفتم باز حرفش یه کلمه بود , منو تو برزخ قرار داده بود یه بار بهم امید میداد با حرفاش یه بار ناامیدم میکرد تا اینکه دفعه ی آخرم که باهاش صحبت کردم گفت شرمنده…….
حالا من موندم و دنیایی که تو خیالم با اون ساختم ولی اون هیچی از احساس منو نفهمید و منو تو این حال و روز گذاشت….
راستش خانواده هامون از لحاظ فرهنگی خیلی با هم تفاوت دارن ,گاهی اوقات فک میکنم شاید خدا خیری تو این کار دونسته که نشده…..
حالا من هرکاری میکنم دلم نمیاد فراموشش کنم ینی اصلا بخوامم نمیتونم فراموشش کنم هرکاری کردم نتونستم…
دوستان شما که حال منو بهتر ازبقیه میفهمین میگین چیکار کنم؟؟ بقرآن دیگه خسته شدم بریدممممممممم
بعو۲سال فراموش میشه گذر زمان نیازه