فرزندتان را برای رویارویی با مراحل مختلف زندگی از قبل آماده کنید

اگر تا به حال به دوره پیش دبستانی کودکان برای آمادگی آن ها جهت رفتن به مدرسه دقت کرده باشید متوجه می شوید پیش دبستانی، مکانی است که شخصیت دانش آموزی کودک در آنجا شکل می گیرد و رفتار قانونمندانه جایگزین رفتارهای کودکانه می شود. کودک تدریجا متوجه می شود که از این پس باید چند ساعت در روز را خارج از منزل و بدون حضور مادر و خانواده  مشغول آموختن شود و به خواسته های معلمش عمل کند و تکالیفش را به موقع انجام دهد. در کلاس بازیگوشی نکند و زمان صحبت کردن معلمان ساکت باشد و به صحبت های آن ها توجه کند.

کودک به پیش دبستانی می رود تا وقتی در سن شش سالگی از زندگی کودکانه و بدون مسئولیتش که تمام وقت به بازیگوشی و تفریح گذشته است، قدم به مدرسه و محیط آموزشی می گذارد تغییر شرایط او را غافلگیر نکند و دچار سردرگمی و ناتوانی نگردد.

اگر کودکی دوران آمادگی یا پیش دبستانی را نگذراند و مستقیما بدون مقدمه وارد مقطع ابتدایی گردد، تغییر یکدفعه شرایط ، حجم سنگین دروس، محدودیت ها و قانون های جدی تحصیلی و دوری از خانواده او را شگفت زده می کند و چون آمادگی لازم برای حضور در موقعیت جدید به صورت ضربتی را ندارد، ممکن است تصور ذهنی ناخوشایندی نسبت به مدرسه و تحصیل در او به وجود آید.  

درواقع دوران آمادگی  برای کودک موقعیتی آزمایشی و جبران پذیر است و او با قوانین و محدودیتهای تحصیلی آشنا می شود و با سعی و خطاهای متعدد تدریجا به شرایط جدید عادت می کند و مهارت و توان لازم برای حضور در کلاس های رسمی مقطع ابتدایی را نم نمک به دست می آورد .

با این تحلیل می توان نتیجه گرفت که دوره پیش دبستانی علیرغم ظاهر ساده خود از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است و با تغییری که در رفتار و شخصیت کودک به وجود می آورد می تواند ذهنیت او را برای قرار گرفتن در موقعیت جدید آماده کند و کم و کاستی های دانش او را در این رابطه برطرف نماید.

حال صحبت در این است وقتی فرزند رشد می کند و بزرگ تر می شود و در شرایط و موقعیت های جدید تر قرار می گیرد، آماده سازی ذهنی و آشنایی با شرایط جدید، هوشیارانه و به موقع از سوی والدین در مورد او اجرا می شود یا نه.

مثلا وقتی فرزند در دوران نوجوانی برای خود دوستانی انتخاب می کند لازم است تا از سوی والدین نسبت به انتخابش ارشاد شود و نکاتی در مورد انتخاب دوست به و ی یادآور شوند، خوب و بد را به درستی برای او تعریف کنند و این که چه کسانی موجب گرفتاری و دردسر اوخواهند شد و چه کسانی موجب پیشرفت و سر بلندی وی. در این صورت او بهتر می تواند دوست خوب و بد را از هم تشخیص دهد و با دقت بیشتر انتخاب بهتری انجام خواهد داد.

فرزند در آستانه مقطع دبیرستان با تعیین رشته تحصیلی در موقعیت جدید قرار می گیرد و این مقطع از زندگی او اهمیت فراوانی در شکل گیری آینده وی دارد. والدین باید در این زمان اقدامات آگاهی دهنده را انجام دهند و فرزندشان را با انواع گوناگون مشاغل و رشته های تحصیلی آشنا سازند. مزیت و سختی های هر رشته و هر شغل را برایش شفاف سازی کنند تا او در کمال آگاهی و معرفت رشته تحصیلی و شغل خود را که مهمترین رکن موفقیت و خوشبختی او در زندگی آینده اش می باشد را انتخاب کند.

 در زمان اخذ گواهینامه رانندگی از همان ابتدای کار به او آموزش دهند که چرا وچگونه باید به قوانین رانندگی عمل کند و با رانندگی آرام و متداول موجب آرامش خاطر و حفظ سلامت خود ، سرنشینان و دیگر رانندگان شود.

آیا والدین زمانی که اتومبیلی برای فرزند خود خریداری می کنند به او می گویند که اتومبیل وسیله تخلیه احساسات و انرژی جوانی نیست؟ چگونه از آن مراقبت کند؟ روش استفاده درست از اتومبیل چگونه است؟به او می گویند که بنزین سرمایه ملی است و هدر دادن آن به نفع خود و جامعه نمی باشد؟ برای او توضیح می دهند که رانندگی مخاطره آمیز چه عواقب و گرفتاری هایی دارد و ممکن است با کوچکترین غفلتی جان خود و دیگران را به خطر بیاندازد؟ او می داند که وقتی عصبانی است و حال خوشی ندارد نباید از اتومبیلش استفاده کند؟ و …

زمانی فرا می رسد که فرزندان قصد ازدواج و تشکیل زندگی دارند. در این جا هم فرزند به آماده سازی و آموزش های زیادی نیاز دارد، مثلا باید متوجه شود که ازدواج مهم ترین و اساسی ترین انتخاب زندگی اوست که تمامی زندگی آینده اش را تحت تاثیر خود قرار می دهد و اثرات این انتخاب تا آخر عمر با او همراه می ماند . ‌باید بداند که هرچه شرایط فردی برای ازدواج محیاتر باشد زندگی مشترک راحت تر و دل نشین تر است. باید بداند که اختلاف های عقیدتی ، فرهنگی، تحصیلی ، مالی و شغلی می تواند در زندگی مشترک موجب اختلاف های شدید و حتی جدایی گردد. باید بداند ملاک انتخاب همسر آینده اش چیست، او باید متوجه شود که تا طرف مقابلش را به طور کامل نشناخته و از جزئیات رفتاری و شخصیتی او و شخصیت خانوادگی اش با خبر نشده زندگی مشترکش را آغاز نکند. به طور کل زمانی که فرزند تصمیم به ازدواج دارد باید او را با واقعیات، سختی، مشکلات و خوبی های زندگی به درستی آشنا کرد تا او با دید باز اقدام به تصمیم گیری نماید.

قبل از این که  فرزند شما به اتفاق همسرش تصمیم به بچه دار شدن بگیرند باید آن ها را متوجه ساخت که اکنون زمان پدر یا مادر شدن آن ها فرا رسیده یا این که آن ها هنوز دارای و ضعف و محدودیت های بسیاری هستند. بایدآن ها را با وظایف پدر و مادر آشنا کرد و  برایشان توضیح داد که فرزندان برای زندگی سالم به چه چیزهایی نیاز دارند. مرزها و محدودیت ها را برای مقاطع مختلف سنی فرزندان بشناسند. از سختی ها و مشکلات فرزند داری برای آن ها سخن گفت و همچنین از مزیت و خوبی های آن. باید از اتحاد و همبستگی پدر و مادر در تربیت و تعلیم صحیح فرزندان خبر داد. افراد برای بچه دار شدن باید توانایی ایجاد امنیت و آرامش فرزند، توانایی تربیت و تعلیم موثر وی، شرایط مالی مساعد ، فرصت و و زمان کافی برای با هم بودن و دقت و حساسیت لازم نسبت به برنامه های آموزشی و تربیتی و سلامت و آینده وی داشته باشند.

به طور کلی پدر و مادر وظیفه دارند تا در هر مرحله از رشد و تکامل فرزندشان و زمان رویارویی با هر شرایط جدید آن ها را از نتایج امر آگاه و مطلع سازند و آموزش های لازم را داده و بر شرایط جدید کنترل کافی داشته باشند. فرزند داری تنها صرف به دنیا آوردن وی و نگهداری او در خانه و تامین خوراک و پوشاک وی نمی باشد.

والدین با توجه به موقعیت های متفاوتی که در هر مقطع برای فرزندشان پیش می آید  می توانند با آماده سازی و تقویت تصور ذهنی او  لطف و کمک بزرگی به فرزند، خانواده،‌ جامعه و دیگران بکنند. زیرا تمامی این موارد زیرمجموعه تعلیم و تربیت درست فرزندان است. آماده سازی ها و آموزش های از قبل برنامه ریزی شده فرزند را در موقعیت و شرایط

جدید مقتدر و توانمند می سازد و به علت داشتن تصور ذهنی و آگاهی قبلی از مشکلات و عواقب اقدامات آینده،  به درستی تصمیم می گیرد و غافلگیر نمی شود.

امیر دشتکیان