چطور اختلافات و مشاجرات با همسرتان را حل و فصل کنید

نیلوفر says:

text for dislike(2) text for like(3)

من هروقت با شوهرم راجب یه موضوعی حرف میزنم اونم دقیقا متقابل به مثل میکنه،میگم از فلان کارت ناراحت شدم میگه خب منم از اون کارت ناراحت شدم.من بلافاصله بعد از اینکه ناراحت میشم میگم وسعی میکنم با صحبت کردن حل شه اما اون تو دلش نگه میداره و یه دفه میریزه بیرون ونمیخواد راجب مشکلاتمون حرف بزنیم…خب من چیکار کنم؟میخواد فکرکنه که هیشه اوضاع آرومه،من یه مشکلی با یه رفتار شوهرم دارم که نمیتونم چجوری باهاش حرف بزنم!دوستا کمکم کنید

مهرداد says:

text for dislike(0) text for like(4)

سلام دوستان با اجازه من چندنکته رو میخوام خدمتتون عرض کنم :۱درروابط زناشویی اگه بشه مثل دوتا دوست رفتارکرداوضاع بهتره /ببینید درروابط دوستانه معمولا سطح توقعات تعریف شده است ومعمولا برای اینکه ماخوش مرامی وخوش معرفتیمونو به دوستمون نشون بدیم تا می تونیم کوتاه می یاییم اما نمی دونم چی میشه با همسرمون بعد از مطمئن شدن از درا ختیار گرفتنش نگاهی متخاصم داریم وهر اتفاقی که از هر طرف حتی اشتباه که رخ می ده طرف دیگه بلااستثنا سعی در تلافی داره !!!حالا اگه این مسائل در رابطه با مسائل خانواده طرفین که باشه واویلا….توی روابط دوستی وشراکت کاری ومالی می گن برای پایداری واستمرار باید گذشت داشته باشی حتی یکطرفه /این در حالیکه هیچ دوستس به اندازه همسر به آدم نزدیک نیست /دوست هر جا که منافعش بخطر بیفته یه جوری سعی در جبرانش داره /ولی آیا واقعا همسر ان ما اینطوری هستند ؟ البته ممکنه این نوع رفتار روهم ما با عملکردمون بنیان بگذاریم ولی غالب اوقات اینطور نیست /بهرحال همونطور که شما خواهر ارجمند دوست دارید راجع به مشکلاتتون حرف بزنید واین حق رو بخودتون می دید آقای همسر هم این حق روباید داشته باشه منتهی نوع برخورد با مسائل برحسب شخصیت افراد متفاوته /توفرهنگ ما اونچه که غالبه اینکه زنها از همون ابتدا وحتی قبل از ازدواج سعی شون براینکه برمدها سلطه داشته باشند وکم نیارن ودر مورد آقایون هم همینطور/یعنی من وشما عملا به اسم عشق وعاشقی داریم بجای شریک زندگی برای خودمون حریفی رو انتخاب می کنیم که درزیر یک سقف وبطور انحصاری فقط با مامبارزه کنه اگه برنده شدیم میگیم خوشبختیم واگه باختیم میگیم تفاهم نداشتیم /بدتر اونموقعی که به بهانه مستحکم شدن پایه های زندگی چند بچه هم در واقع بعنوان تماشاچی ودر بعضی مواقع شاهد بدنیا می یاریم واز اون بچگی بهشون یاد می دیم که نباید کم بیاری؟من در مورد خودم عرض میکنم این رفتارم سادیسمه/ ماآدما اگه یه خورده ازعمر یا حتی تمام عمر مشترکمون با همسر خوش مرام یکطرفه باشیم واقعا” چه چیزو باختیم واز دست دادیم ؟طرف مقابل هم زن یا مرد بالاخره تحت تأثیر قرا می گیره ودربدترین شرایط یک قدم برمی داره اگه داتش درست باشه که سعی می کنه از طرف مقابل پیشی بگیره اگه نه ذات خرابی داشته باشه اونوقت باید فکر چاره بود مثل دوستی که تصمیم به تر کش می گیریم /ما همیشه منتظریم طرف مقابل قدم اول رو برداره / این همون روح رستم گونه ماست که دائم مبارز طلب می کنه :من آنم که ….عمرخیلی کوتاهترازاینکه صرف رام کردن همدیگه به بطالت بگذره /ماایرونی ها یک واقعیت توفرهنگ معاصرمونه که بلدنیستیم خوش بگذرونیم مخصوصا” با زن وبچه وبطور کل همسرمون با دوستامون بیشر خوش میگذرونیم چه زن چه مرد /در صورتیکه نژادپارسی وفرهنگ باستانی مون و تاریخمون تایه جایی البته … بعنوان نژادبرتره/حالا تاریخو ولش کنه /لطفا” حرفاتونو مستقیم به همسرتون نزنید وهیچ عیبی ازایشونو بزرگ جلوه ندید /چی میشه شما پیشقدم باشید مطمئن باشید اونچه که درو می کنید بیشتر از انتظارتونه /ازالان زمان باقیمونده از عمرتونو بنویسید وبرای همیشه اون که انشاا.. جاویدان باشه برای خوش گذروندن ولذت بردن از مواهب زندگی همراه با کسب راههایی برای اینکه روحتونو هم پرورش بدبد وبه انسانی کامل تبدیل بشید/برنامه ریزی کنید/من همیشه سعی کردم معلم خودم باشم تاهمسرم /خودمو تربیت کنم تااونو /شرایطی برای خودم تعریف کنم که خوش باشم وجوری که اگه یه دوست به اسم همسر هم خواست بیاد تواین فضا اونم لذت ببره /اینجوری هم فکر نمی کنم که باید همیشه وهمه چیز برای رفاه همسر باشه اما هر کاری میکنم وجود اونو ندیده نمی گیرم /البته یه وقت فکر نکنید همه چیز خوبه وزندگی بروقف مراده / داریم یه جورایی درستش می کنیم /توزندگی همه مشکلات ریزودرشت وجودداره /ببخشید سرتون رودرد آوردم.

نیلوفر says:

text for dislike(1) text for like(1)

خیلی ممنون آقا کامران واقعا درست میگید اینو قبول دارم اما چجوری شروع کنم؟چجوری عنوان کنم بهش که دلخوری پیش نیاد؟آخه میدونید اون ناخواسته با این کارش منو دلزده میکنه.من قبل ازدواج مادیات برام ذره ای ارزش نداشت اما الان بیشترین رنجی که میکشم از این مسایله!نمیخوام نه بشنوم و ضایع بشم چون اون موقع احساس میکنم همه چی تمومه!باید با رفتارم اونو متوجه کنم یا منطقی باهاش حرف بزنم؟باور کنید بعد یکسال هنوز نتونستم حل کنم واین موضوع رو حل کنم.وقتی یه موضوعی اینجوری پیش میاد فقط ساکت میشم و میرم تو خودم ازم میپرسه چی شده نمیتونم بهش بگم!من تو خانواده ای بزرگ شدم که نیازی نبود خواسته هامو به زبون بیارم خودشون پیش پیش مهیا میکردن و الان اعتماد به نفس گفتن خواسته هامو ندارم و همه حرفام تو دلم انبار شده!آخه اون نباید این چیزارو بلد باشه؟بچه نیست ۳۰ سالشه!من از چه دری وارد شم؟حرفامو بهش بگم؟بگم چقدر از این رفتارش زجر میکشم؟گاهی وقتا با خودم میگم ناراحت نباش بعدا برو سره کار و خودت نیازتو برطرف کن تا محتاج اون نباشی اما این فکره زیاد خوبی نیست!ایشالا خدا کمک همه مون بکنه!نظر شما چیه؟لطفا بیشتر راهنماییم کنید!

هلنا says:

text for dislike(0) text for like(2)

بعضی یعنی بهتر بگم بیشت مشاجره ها به خاطر مسائل خیلی کوچیکیه که حل نشده بین زوج باقی میمونه بعضی از اقایون متاسفانه یه مسائلی رو خیلی کوچیک میبینن در صورتی که واسه خانم ها خیلی مهمه اصلا وقت نمیزارن واسه همسرشون که یه مسئله هر چند کوچیکو با هاش حل کنن همش دوست دارن زود تر بحث تموم شه. حتی بعضی وقتا با اینکه اقایون به همسرشون موقع دعوا هی میگن تو راست میگی همسرشونو عصبانی تر میکنند چون نمیخوان مشکلو حل کنن میخوان فقط بحث تموم شه.

R says:

text for dislike(0) text for like(0)

چرا گاهی دیگه حتی حوصله حرف زدن برای حل کردن مشکلاتت نداری با اینکه شوهرت رو خیلی دوست داری