سرنوشت در برابر قدرت اراده

سرنوشت، نتیجه گذشته است. اراده انسان، نتیجه زمان حال. وقتی به عقب نگاه میکنیم، وزش سرنوشت را احساس میکنیم. وقتی به روبهرو نگاه میکنیم، رقص طلایی و انرژیبخش ارادهمان را میبینیم.
هوشیاری فیزیکی محدود است. وقتی در جسممان زندگی میکنیم، سرنوشت را تجربه میکنیم. روح کاملاً آزاد است. وقتی در روحمان زندگی میکنیم، اراده را تجربه میکنیم. این به خودمان بستگی دارد که در آگاهی جسمی زندگی کنیم یا روحی.
لحظهای که روح وارد بدن میشود و نور و روشنایی روز را میبینیم، جهل و نادانی تلاش میکند تا ما را در بر گیرد و سرنوشت بازی خود را شروع میکند. اما نور اسیر سرنوشت نیست. نور تجسم اراده است. ما برای سرنوشتمان اجدادمان، دوستان، همسایگان، خودمان و آخر، همه را مقصر می دانیم. اما با مقصر دانستن دیگران، با مقصر دانستن خودمان، قادر به حل مشکلاتمان نیستیم. فقط زمانی میتوانیم مشکلاتمان را حل کنیم که بدانیم چطور زندگی آرمانی داشته باشیم.
برای استفاده از قدرت ارادهمان فرصت زیادی به ما داده شده است. این ما هستیم که باید از این فرصت استفاده کنیم تا بتوانیم کامل و بی قید و شرط آزاد باشیم. یادتان باشد هیچوقت نباید به گذشتهتان نگاه کنید و بخاطر آن غصه بخورید. بدانید که هیچکس نمیتواند زمان حال را از شما بدزدد. هیچکس نمیتواند آیندهتان را از شما بگیرد. آینده شما میتواند طلایی باشد.
آیا سرنوشت همان کارما(karma) است؟
مطابق باور باستانیان، سه حالت کارما وجود دارد: کارما سانچیتا (sanchita)، کارما پارارابدها (prarabdha) و کارما آگامی (agami). کارما سانچیتا جمع شدن همه عملهای فرد از زندگیهای گذشته و این زندگی اوست که نتیجه آن هنوز ثمری نداده است. در کارما پارارابدها، ما شروع به برداشت میوه بعضی از کارماهای جمعشدهمان میکنیم. اگر کارما بد باشد، عذاب میکشیم و اگر خوب باشد، از آن لذت میبریم. و در آخر کارما آگامی است که زمانی است که فرد کاملاً از همه نادانیها، عذابها و نقصها آزاد است، وقتی فرد خدا را شناخته است و فقط بخاطر خدا زندگی میکند. در آن زمان میتواند از اراده در نهایت شکل خود لذت ببرد.
آیا واقعاً هر چه که کاشتهایم را برداشت میکنیم؟
همانطور که میکاریم، برداشت میکنیم. درست است. اما در عین حال، اگر به درگاه خداوند دعا کنید، محبت او میتواند نیروهای غلطی که از افکار بد شما ناشی شدهاند را خنثی کند. اگر به آتش دست بزنید، مسلم است که به طور طبیعی آتش انگشتانتان را خواهد سوزاند. در عین حال نیروی محافظی خواهد بود که شما را از دست زدن به آتش بازدارد.
در چه زمان محبت خداوندی بر قانون کارما غلبه میکند؟
آیا همه اتفاقات زندگی ما از پیش تعیین شده است یا فقط یک جهت کلی وجود دارد؟
مهمترین اتفاقات زندگی ما از پیش تعیین شدهاند اما نه اتفاقاتی مثل اینکه برای صبحانه چه میخواهید بخورید. همچنین، حتی اگر از پیش تعیین شده باشد که قرار است فردا بمیرید، اگر از زندگی معنوی پیروی کنید و خداوند ببیند که نیتی پاک دارید، ممکن است نمیرید. درعوض، اگر اراده خداوندی باشد، ممکن است فقط دچار یک سردرد شوید. سرنوشت میتواند با اراده خداوند تغییر کند.
چطور میتوانیم از قدرت ارادهمان استفاده بیشتری ببریم؟
ما بعنوان یک انسان معمولی، اراده بسیار محدودی داریم. اما اگر جویندهای واقعی شویم، در آخر ارادهای محکم و سرسخت به ما داده خواهد شد. الان مثل کسی میمانیم که به ستونی بسته شده است و تا نقطهای جلوتر نمیتواند برود و فقط در این محدوده اراده دارد. هرچه بیشتر در خودمان فرو رویم، ظرفیتمان بیشتر خواهد شد.
آیا اراده روح ما مثل اراده خداوند است؟
آیا اراده انسان و اراده خداوند همیشه در تعارض هستند؟
تاحدی درست است. انسان ممکن است ناآگاهانه و یا آگاهانه در مقابل اراده خداوند بایستد. گاهیاوقات باطن و ضمیر ما به ما میگوید که اراده خداوند چیست اما ما به آن توجهی نمیکنیم. احساس میکنیم که اگر به دستورات ضمیرمان گوش دهیم، نفسمان راضی نخواهد شد. به همین دلیل طبیعتاً درمقابل اراده خداوند میایستیم. خیلی وقتها هم پیش میآید که عمداً درمقابل اراده خداوند نایستادهایم ولی نمیدانیم که اراده خداوند چیست. در این زمان، ایستادن ما در مقابل اراده خداوند آگاهانه نیست به همین دلیل نمیتوان گفت که در تعارض با اراده خداوند هستیم.
اما باید بدانیم که اگر اراده خداوند را به انجام نرسانیم، چه آگاهانه و چه ناآگاهانه، وارد جهل و نادانی شده و پیشرفت و رشدمان به تاخیر میافتد. یک کودک ممکن است نداند که آتش با او چه میتواند بکند. اما اگر به آتش دست بزند، آتش او را میسوزاند. من میدانم که آتش من را میسوزاند ولی با وجود دانستن این، به آن دست میزنم و میسوزم. نتیجه تعارض آگاهانه و ناآگاهانه یکی است. اما اگر کسی آن را ناآگاهانه انجام دهد، فردی درمانده خواهد بود که در آن شرایط رحمت خداوند زودتر شامل حال او میشود.
چطور چیزی میتواند خارج از اراده خداوند باشد؟
اینکه اراده خداوند در همه چیز است، کاملاً درست است. اما باید بدانیم که اراده لایتناهی او چیست و چه مقدار از آن اراده را برای خودمان قبول میکنیم. او به ما آزادی محدودی داده است، مثل پدری که سکهای به پسرش میدهد و نگاه میکند تا ببیند چطور آن را خرج میکند. اگر آن بچه آن پول را برای هدف خوبی خرج کند، پدر به او پول بیشتری خواهد داد.
او به ما آزادی داده است تا بتوانیم لذت ببریم. اگر به ما بگوید «من هزار تومان به تو میدهم، حالا باید آن را خرج این یا آن کنی و فقط برای این هدف آن را به تو میدهم.» هیچوقت لذت نمیبریم. احساس میکنیم که میخواهند به ما زور بگویند. اما وقتی میگوید «من این را به تو میدهم و میتوانی آن را هرطور که دوست داشتی استفاده کنی»، آنوقت از آن استفاده نادرست میبریم. اگر عاقل باشیم، میفهمیم که اگر آن را به راه خود او استفاده کنیم، به ما بیشتر خواهد داد.
سپاسگزارم از این مطلب فوق العاده و بجا موفق باشید
درشرایطی که بشدت دچار سردرگمی هستم برایم روشنگر بود
خیلی مطالب عالی و مفیدی بود و بسیار زیبا و روان بیان شده بود. بسیار ممنون
خوب بود.مرسی
از زیباترین مقالاتی بود که گذاشتید،بسیار پرمحتوا،ممنون