خواسته های پنهان خود را آشکار سازید

خواسته های پنهان جملات یا آرزوهایی هستند که هر کسی ممکن است در ذهن خود بپروراند، حرف هایی است در قلب و ذهن ما که به دلایل مختلف از گفتن آن ها بازمانده ایم، رفتارهایی است  اغلب مفید و موثر که برخی اوقات توان اجرای آن را نداریم، اما قلبا علاقه داریم آن هارا به زبان بیاوریم یا اجرا کنیم تا خواسته ای از ما برآورده شود.

بعضی وقت ها با بیان همین خواسته های کوچک و بزرگ می توان مشکلات بزرگ و جدی در زندگی خود یا دیگران را حل کرد، انتظاری را به پایان رساند، فردی را متوجه اشتباهی کرد و یا واقعیتی را بر کسی آشکار نمود. همچنین بیشتر مواقع بیان نمودن جملات ناگفته موجب رفع سوء تفاهم، ابهام، دلخوری و ایجاد آگاهی و آشکار حقایق می شود. اما پاره ای از اوقات اگر دقت و توجه کافی به نحوه بیان و شرایط گفتن مطالب نداشته باشیم،  ممکن است عواقب آن زندگی ما را طوری دگرگون کند که ما از گفتن آنچه گفته ایم یا آنچه انجام داده ایم منصرف و پشیمان می شویم.

به هرحال گفته های ناگفته حقایقی از زندگی است که بهتر است با درنظر گرفتن موقعیت، جرات و قدرت گفتن آن را پیدا کنیم. زیرا اگر آن ها را به زمان نیاوریم، احتمال دارد، مشکلات ما به حدی برسد که نادم و پشیمان شویم و در خلوت خودمان را سرزنش و ملامت کنیم و از خود بپرسیم چرا از فرصت پیش آمده درست استفاده نکرده ایم. حتی شاید، احساس کنیم که آرمان و عقاید خود را زیر پا گذاشته ایم.

اما نکته ی جالب توجه اینجاست که، بعضی وقت ها به دنبال فرصت و موقعیتی برای پرداختن به خواسته هایمان با فرد یا جمع خاصی هستیم،‌ ساعت ها و روزها آن را در ذهن می پرورانیم و طریقه گفتن آن را تمرین می کنیم، هر لحظه موقعیتی را جستجو می کنیم تا آن مطالب را بیان کنیم اما، به محض این که فرصت مناسبی برای بیان آن ها یا انجام رفتار از قبل تمرین شده مهیا می شود، غرور پنهان ما یا عامل دیگری از بیان آن مطالب جلوگیری می کند و مارا در حال و هوایی گنگ و مبهوت بین گفتن و نگفتن قرار می دهد تا اینکه فرصت به وجود آمده ثانیه های خود را به پایان می رساند و لحظات انتظار و سردرگمی مجددا فرا می رسد.

معمولا عواملی مانند،ترس از واکنش و مجازات، خجالت یا داشتن غرور، خستگی و دلخوری موجب می شود تا فردی نتواند حرف دل خود را به دیگری بزند یا رفتار مورد علاقه خود را انجام دهد.

در این میان غرور یکی از عواملی است که در این زمینه موثرتر است و تا حدی در تصمیم گیری افراد نفوذ پیدا می کند که آنها را از بیان خواسته های قلبیشان باز می دارد و موقعیت زرین پیش آمده را از آن ها می گیرد.

عامل دیگری که معمولا مسبب این اتفاق می شود، “شرم و حیا” یا همان خجالت افراد است که  تحت تاثیر آن و ترسی که از عکس العمل طرف مقابل وجود دارد مانع از گفتن حرف دل افراد می شود.

کارگری بود که به علت دیسک کمر نمی توانست اشیاء سنگین را به تنهایی جابجا کند و از روی حیا و خجالت قدرت بازگو کردن مشکل خود را نداشت و توقع داشت کارفرمایش او را از انجام این کار بازدارد، اما کارفرما به دلیل مشغله کاری توجهی به روش کار کارگر خود نداشت و آن کارگر به علت این که انتظار داشت تا کارفرمایش مانع اشتباه او شود هر روز وضع بیماری خود را بدتر می کرد و به خود آسیب می رساند.

اما آن کارگر باید درک می کرد که کارفرمایش از مشکل او به درستی با خبر نیست یا بنا به دلایلی به آن توجه ندارد، آن وقت با در نظر گرفتن شرایط و نوع رفتار کارفرمای خود کنار گذاشتن ترس و خجالت مشکلش را مجددا به او بازگو می کرد و درخواست راهکار جدید می نمود.

درک شرایط و موقعیت طرف مقابل، نکته ای دیگر است که زمان بیان حرف های ناگفته خود باید به آن دقت کافی داشته باشیم. به این معنی که برای بیان خواسته های خود باید تشخیص بدهیم که اوضاع مناسب است. طرف مقابل در شرایط روحی مساعدی باشد، موقعیت زمانی و مکانی مناسب باشد یا افراد اضافه در جمع نباشند و مواردی از این قبیل.

به هرجهت برای آشکار کردن حقایق و گفتن ناگفته ها همه افراد ناگزیر به گفتن آن ها هستند و باید این باور را پذیرفت که برای به دست آوردن آن چه در آرزو و یا ذهن ما وجود دارد بهتر است ابتدا جرات و جسارت انجام آن را در شرایط مختلف به دست آوریم و بازدارنده هایی مانند، ترس، غرور، خجالت و توهم و تخیل را از خود دور کنیم. هیچ گاه نباید منتظر بود تا معجزه ای پیش بیاید و طرف مقابل ناخودآگاه متوجه خواسته ما بشود حرف دل ما را بزند یا خواسته مان را عملی کند.

برای گفتن ناگفته ها باید هر لحظه را غنیمت شمرد آن طور تصور کرد که این آخرین فرصت پیش آمده است و با از دست دادن آن باید دور آرزو یا پیشنهاد خود را خط قرمز کشید. به این ترتیب می توان بر غرور یا خجالت و هر بازدارنده دیگری غلبه کرد و خواسته قلبی خود را عنوان کرد.

امیر دشتکیان