خصوصیات یک دوست خوب چیست؟

در عصر امروز، اغلب ما با اطرافیان خود رابطه ای دوستانه و گاه صمیمی برقرار می کنیم. برخی مواقع به آن ها اطمینان می کنیم و مسایل شخصی زندگیمان را برایشان بازگو می کنیم و حتی اولویت هایی برایشان قائل می شویم یا امکاناتی در اختیارشان قرار می دهیم، با آن ها به گردش و تفریح می رویم و رفت و آمد خانوادگی برقرار می کنیم.

دلیل تمام این اعتمادها و محبت ها این است که ما نسبت به آن ها احساس نزدیکی، صمیمیت و رفاقت می کنیم، اما تا به حال به این موضوع فکر کرده اید که رفاقت و دوستی هم مشخصه هایی دارد؟ البته این مشخصه ها به صورت رسمی گردآوری و تدوین نشده و در آداب اجتماعی چندان مورد توجه قرار نمی گیرد اما نکاتی هست که معمولا در رابطه های کاملا صمیمی و دوستانه بیشتر به چشم می خورد و احساس می شود شاید همین جزییات کوچک است که یک رابطه معمولی را به یک رابطه دوستانه و صمیمی تبدیل می کند!

مشخصه های دوست خوب و  واقعی

–       دوستان معمولی تنها به صورت اتفاقی و اجباری، مانند حضور در محل کار یا دانشگاه و… یکدیگر را ملاقات می کنند اما دوستان واقعی هرگاه که فرصت یابند در کنار یکدیگر خواهند بود.

–       دوستان معمولی حتی اسم پدر و مادر یکدیگر را نمی دانند اما دوستان واقعی شماره تلفن آن ها را هم در اختیار دارند.

–       یک دوست معمولی در میهمانی های شما هدیه می آورد و خیلی رسمی برخورد می کند اما یک دوست واقعی زودتر می آید تا در انجام کارهای میهمانی به شما کمک کند و دیرتر می رود تا همه چیز را سروسامان دهد.

–       دوستان واقعی مرتبا با یکدیگر تلفنی صحبت می کنند اما دوستان معمولی هرگاه که کاری با همدیگر داشته باشند، تماس می گیرند.

–       دوست معمولی سعی می کند از مشکلات شما باخبر شود اما دوست واقعی تلاش می کند تا مشکل شما را حل نماید.

–       دوستان واقعی در غیاب یکدیگر حامی و مدافع هم هستند اما دوستان معمولی در غیاب طرف مقابل از او بدگویی می کنند.

–       یک دوست معمولی ضعف های شما را نادیده می گیرد اما دوست واقعی سعی بر رفع آن ها دارد.

–       دوستان معمولی وقتی بینشان بحثب پیش بیاید، رابطه شان را تمام شده می دانند یا ارتباطشان کم تر می شود اما دوستان واقعی بعد از یک دعوا به همدیگر تماس می گیرند.

–       یک دوست واقعی ناموس، فرزند یا والدین شما را مانند نزدیکان و نوامیس خود می داند اما دوست معمولی چنین احساسی ندارد.

–       دوستان معمولی همیشه از یکدیگر انتظار دارند اما دوستان واقعی خواهان این هستند که دیگری روی کمک آن ها حساب کند.

–       دوست معمولی کم تر از شما قدرشناسی می کند اما دوست واقعی همیشه خود را مدیون شما می داند.

–       یک دوست معمولی تمایلی به شنیدن توانایی ها و موفقیت های شما ندارد اما دوست واقعی خوبی ها و موفقیت های شما را برای دیگران تعریف و به آن ها افتخار می کند.

–       دوست واقعی وقتی دلگیر است به شما تماس می گیرد اما در چنین مواقعی دوست معمولی از شنیدن صدای شما بیزار است.

–       دوست واقعی برای رفع نگرانی ها و مشکلات شما از منافع خود می گذرد اما دوست معمولی سعی دارد از منافع شما سود ببرد.

–       دوست واقعی در غیاب شما مشکلاتتان را حل می کند اما دوست معمولی نسبت به آن ها بی تفاوت است.

–       دوست واقعی آبروی شما را حفظ می کند اما دوست معمولی تنها به فکر لذت خویش است.

–       هنگامی که شما بیراهه می روید دوست معمولی کم تر به شما گوشزد می کند اما دوست واقعی به شما سیلی هم می زند.    

–       دوست معمولی تمایلی به درک خواسته های شما ندارد اما دوست واقعی همه چیز را درک می کند.

–       دوست معمولی هزینه ها را به گردن شما می اندازد اما دوست واقعی تمام هزینه ها را گردن می گیرد.

–       دوست معمولی کم تر برای شما وقت می گذارد اما دوست واقعی از این کار لذت می برد.

–       دوست واقعی همیشه با شما یک گونه رفتار می کند اما دوست معمولی بسته به شرایط و موقعیت رفتارش با شما تغییر می کند.

–       دوست واقعی به شما دروغ نمی گوید.

–       وقتی در بیمارستان بستری هستید یک دوست معمولی به ملاقات شما می آید اما دوست واقعی کنار شما می ماند.

با شناخت این موارد بهتر می توان نوع رابطه دوستی با دیگران را تعیین کرد، بهتر است هرگونه که طرف مقابل می پسندد با او رفتار کنید تا ارتباطی بهتر و طولانی تر داشته باشید.

امیر دشتکیان

ABTIN.KIAN@YAHOO.COM