اختلال شخصیتی پارانوئید

افرادیکه دچار اختلال شخصیتی پارانوئیدی هستند، به طور کل دچار بیاعتمادی فراگیر و شکاکیت به دیگران هستند. فرد مبتلا به این اختلال معمولاً همیشه باور دارد که انگیزههای دیگران مشکوک و حتی بدخواهانه است.
افراد مبتلا به این اختلال تصور میکنند که دیگران قصد ضربه زدن، آسیب رساندن به آنها و فریبشان را دارند، حتی اگر هیچ شواهد و مدارکی برای اثبات آن در دست نداشته باشند. بااینکه داشتن درجاتی از پارانویا درمورد بعضی موقعیتهای خاص در زندگیشان برای همه آدمها طبیعی است، اما افراد مبتلا به شخصیت پارانوئیدی، این شکاک بودن را تا حد افراطی پیش میبرند — تا جاییکه بر کلیه روابط کاری و شخصی آنها اثر منفی میگذارد.
کنار آمدن با افراد مبتلا به اختلال شخصیتی پارانوئیدی معمولاً بسیار دشوار است و این افراد معمولاً در روابط نزدیک خود دچار مشکل هستند. این شکاکیت و خصومت بیاندازه آنها در جدلها، شکایتها یا گاهی سردی و سکوت خصمانهشان نمود پیدا میکند. ازآنجا که بیش از حد گوش بزنگ تهدیدهای احتمالی هستند، ممکن است رفتاری دفاعی، مرموز و گمراهکننده داشته باشند و به نظر بی احساس و بسیار سرد برسند. بااینکه به ظاهر انتقادی، منطقی و غیراحساساتی به نظر میرسند، اغلب اوقات با رفتارهایی خصومتگرایانه، لجوجانه و نیشدار نشان میدهند که تحتتاثیر دیگران هستند. ذات شکاک آنها ممکن است واکنشی خصمانه در دیگران ایجاد کند که بعدها تاییدکننده انتظارات قبلی آنها خواهد شد.
ازآنجاکه افراد مبتلا به پارانوئید اعتمادی به دیگران ندارند، میبایست خودمختار بوده و بتوانند از همه جهات روی پای خود بایستند. همچنین لازم میبینند که کنترل شدیدی بر اطرافیان خود داشته باشند. معمولاً افراد خشکی هستند که مدام از دیگران انتقاد کرده و حس همکاری ندارند.
علائم اختلال شخصیتی پارانوئید
اختلال شخصیتی پارانوئید معمولاً از ابتدای سنین بزرگسالی شروع شده و در موقعیتهای مختلف نمود پیدا میکند.
در این مورد هم مثل سایر اختلالت شخصیتی دیگر، فرد باید حداقل ۱۸ سال سن داشته باشد تا بتوان چنین اختلالی را در او تشخیص داد.
اختلال شخصیتی پارانوئید در مردان شایعتر از زنان است.
این نیز مثل سایر اختلالات شخصیتی، با بالا رفتن سن از شدت آن کم میشود و افراد بسیاری تعداد کمی از حادترین علائم آن را بین ۴۰ تا ۶۰ سالگی خود تجربه میکنند.
تشخیص اختلال شخصیتی پارانوئید
اختلالات شخصیتی مثل پارانوئید معمولاً توسط یک متخصص سلامت روان مثل روانشناس یا روانپزشک تشخیص داده میشود. دکتر عمومی به اندازه کافی برای انجام چنین تشخیص پیچیدهای اطلاعات ندارد. بنابراین بااینکه میتوانید در ابتدا با پزشک خانوادگی خود درمورد مشکل صحبت کنید اما مطمئناً دکترتان شما را به یک متخصص مجرب معرفی خواهد کرد. برای تشخیص این اختلال نیاز به هیچ تست آزمایشگاهی، خون یا ژنتیکی نیست.
افراد بسیاری که دچار این بیماری هستند، به دنبال درمان نمیروند. به طور کل افراد مبتلا به اختلالات شخصیتی معمولاً تا زمانیکه اختلالشان در زندگی فرد دچار مشکل میکند، به دنبال درمان نمیروند.
تشخیص اختلال پارانوئید توسط متخصص سلامت روان با مقایسه علائم شما و سابقه زندگی فرد انجام خواهد گرفت. پزشک بررسی خواهد کرد که علائم شما در محدوده مقیاس علائم این بیماری هست یا خیر.
علل اختلال شخصتی پارانوئید
محققان امروز هنوز دلیل ایجاد این اختلال شخصیتی را نمیدانند. بااینحال تئوریهای مختلفی درمورد علتهای بروز اختلال شخصیتی پارانوئید وجود دارد. اکثر متخصصین بر این عقیده هستند که این اختلال میتواند ریشه ژنتیکی، اجتماعی (مثل چگونگی روابط فرد در سنین کودکی با خانواده و دوستان) و روانشناختی (شخصیت و روحیات فرد که توسط محیط و مهارتهای سازگاری اکتسابی او برای کنار آمدن با استرس شکل میگیرد) داشته باشد. این نشان میدهد که بروز این اختلال فقط یک علت مشخص ندارد و میتواند با مجموعه پیچیدهای از هر سه این عوامل شکل بگیرد. تحقیقات عنوان میکنند که اگر فردی به این اختلال مبتلا باشد احتمال اینکه آن را به فرزندان خود مبتلا کند نیز بسیار بالاست.
درمان اختلال شخصیتی پارانوئید
ba salam va tashakor faravan az etela resaniton dar morede paranoid .omidvaram har kasi be in ekhtelal dochareh be revale mamole zendegi bar gardeh lotfan baraye behbodi khahare 26 saleh man ke modatiyeh be in ekhtelal dochar shodeh doa konid.
movafagh va shad bashid
ba salami dobareh
manam az jahaye mokhtalef matalebi dar morede paranoid be dast avordam va khastam ba dostan azizam in etelaat ro dar miyon bezaram omidvaram be sahme khodam komaki kardeh basham
Me بیماری بدبینی را با نام پارانوئید می شناسیم. پارانویا گاهی تا حدی پیش می رود که فرد، بیمار روحی و نیازمند دارو
Today at 4:34 PM
Me
To Me
Today at 4:34 PM
بیماری بدبینی را با نام پارانوئید می شناسیم. پارانویا گاهی تا حدی پیش می رود که فرد، بیمار روحی و نیازمند دارو می شود تا بتواند سالم زندگی کند. پارانوئید نوعی ترس بیش از اندازه است که اعتماد را از وجود فرد می گیرد و همیشه با یک عینک بدبینی به همه رویدادهای زندگی نگاه می کند. شاید حتی پوچی و بی هویتی تا اندازه ای در او نفوذ کند که دست به خودکشی بزند. اما این چاره کار نیست. پارانویای شدید هم قابل درمان است. پیش از هر چیز باید بدانید چگونه بر این ترس غلبه کنید و خود را از این دنیای ناامن خیالی که ساخته اید، بیرون بکشید.
اگر ترس بیش از اندازه و به طور غیرطبیعی باشد، به «بیماری پارانویا» تبدیل می شود. افراد پارانوئید دچار حالتی هستند که در آن با اهمیت فوقالعاده و خارج از اندازه به سلامت جانی و مالی، خود را شکنجه میدهد. این گونه از افراد مدام در این فکر هستند که عواملی انسانی، طبیعی یا ماورا طبیعی خودشان، دارایی و افراد خانواده شان را تهدید میکنند و همه، در فکر توطئه چینی بر ضد آنها هستندمدتی است که این واژه زیاد به گوشمان میخورد و با افرادی برخورد میکنیم که بیش از حد بدبین هستند و حتی گاهی خودمان آنچنان بدگمان و منفینگر میشویم که
هیچچیز نمیتواند آن را عوض کند! این بدگمانی در ارتباط با همسر بسیار مشکلساز میشود به طوری که درصد بالایی از جداییها معلول این بیماری هستند.
پارانوئید نوعی اختلال شخصیت است که طی آن فرد دچار بدبینی شده و به هر چه در اطراف او میگذرد، شک دارد.واژه «شخصیت» به طور کلی رفتار فرد را که قابل مشاهده است، توصیف میکند، مثلا میگوییم فلانی خوش قلب است، صمیمی است، جاهطلب است و… . در اصل، تجارب درون ذهن افراد به صورت شخصیت آنها بروز میکند. با این حال، گاهی اوقات افراد به اختلال شخصیت دچار میشوند که این اختلال شخصیت ممکن است اختلالهای مزمن روانی باشد و افراد مبتلا، رفتارهایی از خود نشان دهند که حضور آنها را در اجتماع سخت و دشوار میکند و در بعضی موارد موجب ناخشنودی فرد و
مختل شدن زندگی او میشود. پارانوئید، یکی از انواع اختلالهای شخصیتی است که برای بیمار و اطرافیانش دردسرهای فراوان به بار میآورد.
یکی از مشخصات بیماران مبتلا به این اختلال، شکاک بودن و بیاعتمادی دائم به همه افراد است. البته، آنها احساس بدگمانی را نمیپذیرند؛ بلکه دیگران را مسئول بدگمانی خود میدانند. این افراد معمولا متخاصم، تحریکپذیر و خشمگین هستند. آنها متعصبند و به همسر خود سوءظن دارند (سوء ظن بیمارگونه). شخصیتهای پارانوئید اهل دعوا و مرافعه هستند و دائم دیگران را متخلف معرفی میکنند. آمار موجود حاکی از آن است که از هر هزار نفر، بین ۵ تا ۲۵ نفر دچار «پارانوئید» هستند و این اختلال در مردان شایعتر است.البته، برای تشخیص پارانوئید یا بدگمانی، یک معیار
بینالمللی وجود دارد که طبق این معیار هر کس بیاعتمادی و شکاکیت نافذ و فراگیر نسبت به دیگران داشته باشد، به طوری که انگیزههای افراد را شرارتآمیز بداند و این حالت در او از بزرگسالی شروع شده باشد و در زمینههای مختلف به چشم بخورد، دچار پارانوئید یا شخصیت بدگمان است. به علاوه ۷ علامت وجود دارد که هر کس ۴ مورد آن را در خود بیابد، مبتلا به پارانوئید است.
علائم زیر میتوانند پارانوئید را در بیمار تایید کنند:
۱٫ بیمار بدون دلیل کافی گمان میکند او را استثمار کردهاند و به او ضرر میرسانند یا سرش کلاه میگذارند.
۲٫ بدون دلیل کافی، وفاداری یا قابل اعتماد بودن دوستان و اطرافیان خود را زیر سؤال میبرد، به صورتی که این شک دائم ذهن او را مشغول میکند.
۳٫ به هیچ کس اطمینان ندارد و میترسد از اطلاعاتی که او به آنها داده، علیه خودش استفاده کنند.
۴٫ در بین اظهارنظرهای اطرافیان که بیغرض و بدون خطر است و حتی اتفاقهای مثبت و خوب، مفاهیم تهدیدکننده یا تحقیرکننده پیدا میکند.
۵٫ همیشه از همه چیز و همه کس دلخور و ناخشنود است و اگر کسی به او توهین یا بیاحترامی کرده باشد، هرگز او را نمیبخشد و فراموش نمیکند.
۶٫ با کوچکترین اتفاق و صحبتی، احساس میکند به شخصیت و اعتبارش لطمه وارد شده و بلافاصله واکنشی خصمانه و خشمگینانه نشان میدهد یا به مقابله میپردازد (در حالی که دیگران چنین برداشتی ندارند).
۷٫ مکررا و بدون هیچ دلیلی به وفاداری همسرش شک میکند.
عدهای دچار اختلال شخصیت بدگمان نبوده و به پارانوئید مبتلا نیستند، اما دائما به همه چیز بد بینند و به قول معروف، نیمه خالی لیوان را میبینند. این افراد نیز از کودکی در خانواده آموختهاند بدبین باشند و نسبت به همه چیز دیدگاهی منفی داشته باشند. این افراد تنها افکار بدبینانه دارند و در زندگی همیشه با مشکلات مختلف روبهرو میشوند، به همین علت خلقی افسرده پیدا میکنند.این افراد چارهای ندارند جز اینکه دیدگاه خود را تغییر دهند و با آموختن مهارتهای خوب زندگی، رویه خود را تغییر دهند زیرا در نهایت فقط خودشان هستند که ضرر میکنند.
اختلال شخصیت پارانوئید)
علائم:
* گمان می کندکه به او آسیب می زنند، یا به او دروغ می گویند یا قصد دارنداز او سوء استفاده کنند.
* ظاهرا همیشه برایش جای تردید وجود دارد که دیگران به او وفادار هستند یا نه.
* از اینکه بخواهد اعتماد کند می ترسد و صمیمانه همه چیز را با محبوبش در میان نمی گذارد.
* حرف های دیگران را، حتی اگر شوخی یا تعریف و تمجید باشدگ، علیه خود تعبیر می کند یا فکر می کند قصد تمسخر او را دارند.
* وقتی از کسی ناراحت می شود، کینه او را برای همیشه به دل می گیجرد.
* فکر می کندمورد حمله دیگران قرار گرفته، در نتیجه به سرعت عصبانی و پرخاشگری می شود.
* خشک و رسمی و فاقد حس شوخ طبعی است.
– همه ما اذعان داریم که در این زمانه محتاط بودن و حالت دفاعی داشتن، تا حدی معقولانه محسوب می شود چرا که آدم های ساده لوح همواره در معرض آزار و سوء استفاده قرار دارند. همه انسان ها برای آنکه زندگی خوبی داشته باشند، لازم است بتوانند در مواقع ضروری از خود در مقابل خطرهای زندگی، از جمله روابط آزاردهنده دفاع کنند. هنگامی که فرد محبوب ما مدام به ما شک دارد و به ما اعتماد نمی کند، در اینصورت با فردی دارای اختلال شخصیت پارانوئید وارد ارتباط شده ایم.
این اختلال شخصیت بسیار فراسوتر از احتیاط های لازم در روابط بین فردی عمل می کند. یک فردپارانوئید تمام مدت در هراس و عدم اعتماد به دیگران به سر می برد. او عقیده داردکه نمی توانبه دیگران واقعا اعتماد کرد و همه افراد موذی و مغرض هستند و نسبت به او سوءنیت دارند. بنابراین شعار یک فرد پارانوئید به احتمال زیاد چنین است: به کسی اعتماد نداشته باش.
از آنجایی که اعتماد فرد پارانوئید به دیگران در نقطه ای از رشد او زایل شده است، در هر حال بی وقفه در فکر این است که چگونه از خود در قبال حملات بی امان و بی پایان افرادی که پیرامون او را فرا گرفته اند، دفاع کند. اینگونه افراد اعتقاد دارند حتی اگر هیچ دلیل واضحی نیز وجود نداشته باشد، باز هم دیگران قصد آزار و اذیت آنها را دارند و جهان جای خطرناکی است.
از نگاه یک فرد پارانوئید همه افراد، از جمله شما، در معرض اتهام به داشتن سوءنیت قرار دارند. او فقط در یک جزیره غیرمسکونی احساس امنیت می کند. برای یک فرد پارانوئید شوخی های سالم و عادی دیگران با او، حتی هنگامی که از سوی دیگران مورد تحسین و تمجید واقع می شود، به مثابه تمسخر و تحقیر و تهدید تلقی می شد. آنها از نظر اطرافیان خود، افرادی خشک، رسمی، بی احساس و فاقد حس شوخ طبعی هستند. به احتمال زیاد هرگونه انتقاد غیرمغرضانه ای نسبت به آنها، حس دشمنی بزرگی را در آنها برمی انگیزد. آنها غالبا به احساس تحقیر یا توهین به شدت واکنش نشان می دهند. فقدان
اعتماد آنها به دیگران سبب می شود مقابل هرگونه تاثیرپذیری از سوی دیگران، از خود مقاومت نشان دهند. هیچ کس حتی همسر آنها نیز برای آنها به قدر کافی قابل اعتماد نیست.
افراد پارانوئید به عنوان افراد کینه ای شهرت دارند. آنها گناه کسی را نمی بخشند، حتی اگر درمورد او اشتباه کرده باشند. به نظر می رسد فرد پارانوئید آزردگی خود از دیگری را به مرور شدت بیشتری می بخشد، چنان که شما میان اتفاقی که مدت ها قبل افتاده وخشمی که او اکنون به دل گرفته است، هیچ ارتباط منطقی نمی بینید.
آنچه همسر یا فردمحبوب یک فرد پارانوئید را آزار می دهد، این است که فرد پارانوئید همواره خود را محق و غیرقابل سرزنش می داند و به جای آنکه نقش خود را در مشکلات به وجود آمده به رسمیت بشناسند، دیگران را عامل مشکلات خود تلقی کرده و به سرزنش آنها می پردازد. افراد پارانوئید غالبا افرادی عصبی، غیرقابل انعطاف، پرخاشگر، متهم کننده، سرزنش گر و نامناسب برای همکاری هستند.
به طور خلاصه:
* شخصیت پارانوئید گمان می کند شما به او صدمه می زنید، از او سوءاستفاده می کنید یا او را تا حدی فریب می دهید.
* به نظر می رسد دائم به این فکر می کند که آیا شما به او وفادار هستید؟
* او در اینکه به شما اعتماد کند تردید دارد و از این می ترسد که مبادا شما از اطلاعاتی که درباره او دارید، علیه او استفاده کنید.
* او حرف های شما را حتی اگر در تحسین و تمجیدش باشد نیز به گونه ای منفی، تهدیدکننده وتحقیرکننده تعبیر و تفسیر می کند.
* هنگامی که احساس می کند از سوی فردی مورد تحقیر، توهین یا بی اعتنایی واقع شده است (که غالبا چنین احساسی دارد) به احتمال زیاد کینه فرد را برای همیشه به دل می گیرد.
* او به آسانی احساس می کند مورد حمله واقع شده و به سرعت با خشم و پرخاشگری به مقابله برمی خیزد.
* همچنین به نظر می رسد او همواره نسبت به وفاداری شما مشکوک است و همواره احتمال می دهد شما به او خیانت می کنید و در این رابطه از شما بازجویی می کند.
——————————————————————————–
– این افراد دارای افکاری دو قطبی هستند. آنها دنیا را سفید یا سیاه می بینند. بنابراین، افراد پیرامون آنها یا در خدمت آنها هستندیا علیه آنها موضع گرفته اند. این موضوع در مورد شما که فرد مورد علاقه او هستیدنیز صدق می کند. بنابراین شما همواره باید احساس وفاداری خودرا به او اعلام دارید یا آنکه مدام متهم به خیانت شوید.
افزون بر این، او شواهد عینی علیه باورهایغ پارانوئید خود را نادیده گرفته و یا تخریب می کند تا بدینوسیله همچنان برای خودش ثابت کند که دنیا و افراد ساکن در آن، دشمن و غیرقابل اعتماد هستند. به طور مثال، هنگامی که او محبوب خود را به خیانت متهم می کند، ابتدا شواهد مبتنی بر وفاداری فرد محبوبش را نادیده گرفته و به شواهد جزیی و قابل چشمپوشی استناد می کند (به طور مثال: چرا امشب پانزده دقیقه دیرتر از خرید برگشتی؟) متاسفانه به دلیل تمایل او به استناد به شواهدی که تنها از فرضیات بدبیانه اش پشتیبانی می نند، گفتگوی منطقی و متقاعد کردناو به اینکه
اشتباه فکر می کند، تقریبا غیرممکن است.
به مرور زمان فرد پارانوئید غیرقابل تحمل شده و از سوی دیگران طرد می شود و همین سبب می شود بیشتر نسبت به دشمنی دیگران به خودش اطمینان یابد و بدین ترتیب او وارد یک حلقه معیوب می شود. یعنی اینکه فرد با دیگران به عنوان دشمن درگیر می شود و دیگران نیز واکنش منفی به او نشان می دهند و در بازخورد، فرد پارانوئید از واکنش منفی دیگران به عنوان شواهدی برای تایید افکار ببینانه اش استفاده می کند.
برای دیگران بسیار سخت است که بتوانند فردی ستیزه جو که همواره در حال تهدید و پرونده سازی آنها است را دوست داشته باشند. در حقیقت ایجاد رابطه عاطفی با فرد پارانوئید تقریبا غیرممکن است زیرا چنین فردی از صمیمیت و عاطفه لازم برای حفظ چنین رابطه ای برخوردار نیست.
——————————————————————————–
– هشدار جدی برای این دسته از افراد این است که در اختلال شخصیت پارانوئید بیش از دیگر انواع اختلال شخصیت احتمال دست زدن به اعمال پرخاشگرانه و خشونت آمیز وجود دارد. برمی موارد، مادر رسانه های جمعی با خبر جنایتی تکاندهنده روبرو شده و سپس شگفت زده می شویم اگر بدانیم فرد مزبور یک فرد پارانوئید بوده است.
به یاد داشته باشید هر چه افکار پارانوئیدی جدی تر می شوند، امکان آنکه فرد دارای این افکار دست به عمل خشونت آمیز بزند بیشتر از آن می شودکه بتواند پیش از وقوع حادثه، آن را علاج کند. به طور مثال، اگر یک کارمند پارانوئید بر این باور باشد که رئیسش قصد اخراج او را دارد، یا فرد محبوبش قصد ترک او را دارد، ممکن است به خودش بگوید : من چرا اول به آنها آسیب نرسانم؟ و سپس وارد عمل شود.
——————————————————————————-
– فرد پارانوئید غالبا در کودکی به صورت فردی تنها، حساس و با رفتار و روحیه ای عجیب و غریب دیده می شود. اودر کودکی از روابط محدودی برخوردار بوده و احتمالا توسط دیگر بچه ها موردت تمسخر و طرد واقع می شده است. علاوه بر این، حداقل یکی از والدین فرد پارانوئید فردی بی عاطفه، سختگیر و تحقیرکننده بوده است. در نتیجه، در همان کودکی این پیام به او القا می شود که مرتکب خطا شده اند و سزاوار مجازاتند. بنابراین افراد پارانوئید در بزرگسالی نیز منتظر حمله و سوء استفاده از سوی افراد پیرامون خود هستند و همزمان این پیام را به محیط خود ارسال می کنندکه آنها
افرادی «متفاوت از دیگران»، «عالی» و «تنها» هستند.
احتمالا والدین فرد پارانوئید، افرادی کمال گرا بوده و احتمالا تحمل هیچگونه اشتباهی را نداشته اند. به همین جهت با مشاهده کمترین خطا از سوی فرد پارانوئید او را به شدت تنبیه می کرده اند. برای آنکه به فهم تناقض آشکار میان «عالی» بودن فرد پارانوئید و احتمال اینکه از سوی دیگران مورد تمسخر واقع شودنائل آییم، باید بدانیم که فرد پارانوئید گمان می کند چون فردی «عالی» است، دیگران چشم دیدناو را ندارند و در نتیجه او را مسخره می کنند.
راحله جان یه لینک هم میزاشتی کافی بودا … انشاالله خواهرتم زود خوب بشه و به زندگی عادیش برگرده .
انشاالله همه مریض خوب بشن مخصوصا اونا که خود دانشمند بینی دارن و از همه چیز ایراد میگیرن
باسلام
اختلال پارانوئید بیماری روانی بسیار مهلکی است که تأثیر بسیار مخربی بر زندگی شخص بیمار و اطرافیان او میگذاره . من خود شاهد رفتار و عملکرد اینگونه بیماران بودم که چگونه با خیالبافی و تهمت زدن به دیگران سعی در آروم کردن خودشون داشتند اما دریغ از یه لحظه آرامش. اونها همیشه با تخیلات منفی خود به دیگران ضربه میزنند و با بدنام کردن اطرافیان خود خصوصاً همسر خود سعی در محق جلوه دادن رفتار و عملکرد خود دارند. خواهر من هم متاسفانه دچار بیماری پارانوئید هستش و ۲ سال تمام بصورت تلفنی و حضوری برای من از سوءظن های خودش در مورد اطرافیانش مثل همسرش، فرزندانش، همسایه ها و فامیل دور و نزدیک حرف میزد و بقول خودش دردودل میکرد و از همه ناراحت بود و میگفت که همه به من حسادت میکنند و چشم دیدن من رو ندارند و من که خوب میدونستم مشکل اصلی اون چی هست واقعاً نمیدونستم چی بهش بگم که از حرف من تعبیر نادرست نکنه ناچار به سکوت میشدم و توی این مدت ارتباط نزدیک باهاش منجر به ازدست دادن شورونشاط خودم و مبتلا شدن به افسردگی و ناامیدی در من شد.و درنهایت هم ، به من تهمت زد که با همسرش در ارتباط هستم و از این جور صحبتهای غیرمنطقی و دردآور که ارتباطش رو با من بطور کامل قطع کرد و الان دیگه خبر دقیقی از اوضاع و احوالش ندارم ولی در مورد خودم اینو میدونم که با وضعیت افسردگی که در من ایجاد شده حال خوبی ندارم و دیگه شور و نشاطی برای ادامه زندگی در خودم سراغ ندارم .
موفق باشید.
سلام یکی توفامیل مااینجوریه واقعا نمیدونم باهاش ججوری رفتارکنم کم کم خودم هم دارم دیوونه میشم خدا به دادم برسه
حدود ۲ماهه با کسی آشنا شدم ک ب تازکی متوجه شدم علاءم پارانوءید داره،خیلی دوسش دارم و موندم چیکار کنم؟خونوادم با ازدواج و یا هر نوع رابطه من با ایشون مخالفند! ب نظر سما چیکار کنم؟این درسته ک بخاطر بیماریش رهاش کنم؟؟
بهار گرامی درود برشما
عزیز برای یک لحظه هم شک نکن که صلاح شما در رها کردن ایشان است . هر دقیقه تاخیر برابر هزار دقیقه ضررهای گوناگون